بسم الله الرحمن الرحیم
کشف حجاب امروز به شیوه ی رضاخانی نیست
در آستانه روز عفاف و حجاب قرار داریم و متاسفانه مثل همیشه از کنار این مناسبت نیز، مانند هر مناسبت دیگری براحتی خواهیم گذشت.
شاید اولین کاری که برای توجه به این روز مهم بتوان انجام داد این باشد که حداقل با مطالعه کردن، بدانیم عنوان این روز از چه تاریخی و به چه مناسبتی گذاشته شده است.
با دانستن گوشه ای از تاریخ، مخصوصاً در رابطه با نحوه ی کشف حجاب و اسناد و مدارکی که نشان دهنده ی اوج ننگین بودن فاجعه است، انگیزه مان در رفع و ریشه کنی این بیماری دامنه دار(بی حجابی) بیشتر شده وإن شا ءالله تلاشی مضاعف خواهیم داشت.
وسپس به دنبال این باشیم که ریشه بی حجابی را بیابیم؛ هرچند ریشه ی بی حجابی از همان ابتدا پیدا بود، اما همیشه نوعی توجیه پشت آن خوابیده است.
امروزه در اجتماع ما اگر از افراد بی حجاب در مورد علت بی حجابی آن ها بپرسیم به این نتایج خواهیم رسید؛
برخی افراد بر این باورند که نوع پوشش آن ها اصلا بی حجابی تلقی نمی گردد، به عبارت دیگر این نوع پوشش در جامعه عادی است و مردان با دیدن آن وضعیت دچار فساد نمی شوند. این گونه افراد معمولا ظاهری آراسته دارند با کمی آرایش و البته بدون چادر، که برای خالی نبودن عریضه چند تار از موهایشان هم نمایان است. این دسته، قشر به ظاهر روشن فکر جامعه را تشکیل می دهند.
برخی دیگر بر این عقیده اند که حجاب به نوعی برای انجام فعالیت های اجتماعی شان دست و پا گیر است که این عقیده نه تنها در افراد بی حجاب، بلکه در باور گروهی از خانم های باحجاب ما نیز وجود دارد.
برخی از افراد جامعه که عده ی اندکی را به خود اختصاص می دهند، با استناد به این مسئله که چهره ی آن ها زیبایی خاصی ندارد و نگاه مردان را به سمت خود جلب نمی کند، اصل زن بودن خود را نادیده گرفته و بدون دغدغه ی ترویج گناه با هر وضعیتی در جامعه حضور پیدا می کنند.
گروهی دیگر هم به طور کلی موازین اسلام را قبول ندارند و در اصل، خواستار آزادی مطلق اند که به لطف تمدن غرب گرای امروز و عدم حتی کوچک ترین ممنوعیتی از طرف هیچ ارگان خاصی، به خواسته شان رسیده اند و در حال حاضر نارضایتی خاصی از وضعیت جامعه ندارند.
البته وقتی موج بی حجابی در جامعه می افتد به این معنی نیست که تک تک افراد انگیزه بی دینی دارند، بلکه موج به رقابت کشیدن که بین افراد افتاد، به رقابت در می افتند. هریک می خواهند بگویند که من از دیگری کمتر نیستم و در برخی ازآنان هیچ انگیزه ای جز جوگیری نیست.
اما مشکل اصلی، توجیه کردن این افراد است که چگونه صورت گیرد.
همه ی افراد جامعه با هر اندیشه و فکری که باشند، مطمئنا اگر دین اسلام با تمام ابعاد زیبایش برایشان روشن گردد، باز به فطرت خود باز خواهند گشت؛
هر چند که عده ی معدودی از این افراد را می توان اطلاع رسانی کرد، و کم اند افرادی که هنگام استفاده از رسانه ی مجازی به سایت های عفاف و حجاب سر بزنند.
با توجه به روندی که جامعه در پیش گرفته است، خواهیم دریافت که شاید در زمان رضاخان با زور چادر و حجاب را از زنان ما گرفتند؛ اما امروز دشمن شگرد دیگری را به کار گرفته، و آن این که حجاب را به وسیله ی خود باحجاب ها از سر آنان برداشته است.
شاید جای سوال باشد که چگونه این امر ممکن است؟!
به فرموده ی حجة السلام و المسلمین فخریان اگر کسی مسئله ای را باور داشته باشد ممکن است بتوان او را وادار به انجام و یا پذیرش آن مسئله کرد؛ اما اگر کسی، چیزی و یا امری را باور نداشته باشد به عبارت دیگر اعتقادش نسبت به آن مسئله صورت مخالف داشته باشد. در این صورت است که به هیچ عنوان نمی توان او را وادار به پذیرش و اطاعت کرد.
جنگ نرم امروز این مسئله را خوب دریافته و با همین شگرد اهدافش را به آرامی، اما در عین حال خیلی محکم به پیش می برد. دشمن ابتدا اعتقادات جوانان ما را نسبت به باورهای دینی به خصوص عفاف و حجاب سست و در واقع تخریب کرده و سپس به جوان این اجازه را می دهد تا خود درمورد روند زندگی اش تصمیم بگیرد. بزرگترین ابزار غرب برای رسیدن به این اهداف، استفاده از ماهواره و اینترنت است زیرا به این وسیله هر چه را که بخواهد می تواند به کانون خانواده و به تبع آن به جامعه وارد کند.
ایشان می فرماید ما نیز برای مقابله با جنگ نرم امروز ابتدا باید آن را باور داشته باشیم و سپس با شناخت ابزار دشمن، مقابله به مثل کنیم؛ یعنی باور و اعتقاد جوان را دوباره به سمت فطرتش باز گردانیم، که این راه حل، عملی، اما نیازمند مدت زمانی طولانی است. پس باید علاوه بر احیای باورهای دینی در تفکر جوانان به دنبال راه حل های کوتاه مدت نیز باشیم.
هدف از ذکر این مسئله، بی فایده بودن ترویج مطالب عفاف و حجاب نیست، بلکه هدف، قانع نبودن و بسنده نکردن به این راه حل هاست.
امروزه از طرف مخالفان این امر ضروری (حجاب) شبهات فراوانی روانه ی ذهن و فکر مردم و مخصوصا جوانان ما می شود؛ از جمله این که چرا اسلام تنها به زنان می گوید حجاب داشته باشند و به مردان در مورد حجاب تذکر نمی دهد.این مسئله بوی تبعیض و مرد سالار بودن احکام اسلام را به همراه دارد.
حتی برخی می گویند چرا زن باید این همه به خود زحمت بدهد و خود را بپوشاند؛ چرا مردان جلوی نگاه های حرام خود را نمی گیرند تا زنان این قدر متحمل بار سنگین پوشش! نشوند.
شهید مطهری پاسخ این گونه شبهات را در کتاب مسئله ی حجاب خود به خوبی روشن ساخته است؛
از نظر استاد شهید، اسلام احکام خود را به لحاظ حقائق تبیین فرموده است. اسلام اول غرایز موجود در زن و مرد را به خوبی بررسی می کند و سپس بر اساس آن ها احکامش را جاری می سازد؛
زن همیشه می خواهد مطلوب و معشوق مرد باشد. تمایل به جلوه گری ها، دلبری ها و خود نمایی ها همه برای جلب نظر مرد است و این حس در مردان وجود ندارد و از طرف دیگر قدرت لذت از طریق نگاه در مردان خیلی بیشتر از زنان است.
البته وجود این غرایز در زن و مرد لازمه ی زندگی و حتی به تکامل رسیدن آن هاست؛ اما تنها و تنها در حریمی که برایشان مشخص شده یعنی بین زن و شوهر، پس نمی توان به وجود این غرایز اشکال کرد.
به هر حال اسلام به قدرت شگرف این غرایز آتشین توجه کامل کرده و تدابیری هم برای تعدیل و رام کردن آن ها اندیشیده است. در این زمینه هم برای مردان و هم برای زنان تکلیف معیین فرموده است. یک وظیفه ی مشترک که برای زن و مرد هردو مقررشده، مربوط به نگاه کردن است که زن و مرد نباید به یکدیگر خیره شوند و یک وظیفه هم خاص زنان مقرر کرده و آن این که بدن خود را از مردان بیگانه پوشیده دارند و در اجتماع به جلوه گری و خود نمایی نپردازند.
تنها در قالب این احکام است که انسان به هدف واقعی اش (که برای آن به این دنیا آمده) می رسد، زیرا که در صورت مراعات نکردن احکام، هیچ مردی از تصاحب زیبا رویان و هیچ زنی از متوجه کردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالاخره هیچ دلی از هوس سیر نمی شود. بر خلاف نظر غربی ها و غرب زده ها که عقیده دارند زنان و مردان باید در نگاه و جلوه گری آزاد باشند تا این وضعیت برای آنان عادی جلوه کند و به عبارت دیگر اشباع گردند.
شهید مطهری این مطلب را نیز به زیبایی بیان می کنند که انسان به چیزی حرص می ورزد که هم از آن ممنوع شود و هم به سوی آن تحریک شود؛ به اصطلاح تمنای چیزی را در شخصی بیدار کنند و آن گاه او را ممنوع سازند. اما اگر امری اصلاً عرضه نشود و یا کم تر عرضه شود، حرص و ولع هم نسبت به آن کم تر خواهد شد.
اما به طور کلی اگر انسان و مخصوصا شخصیت واقعی زن به او نمایانده شود و زن به خود از جنبه ی زن بودن نه ابزار دست دیگران شدن، بنگرد؛ مطمئنا خیلی راحت تر حجاب و عفاف را خواهد پذیرفت و این نیازمند تدبیری جدی تر چه از طرف آحاد افراد جامعه و چه از طرف مسئولین می باشد.
نمی توان تنها به نوشته ها و مطالب عفاف و حجاب قانع بود, زیرا که برخی از افراد به هر دلیلی تمایلی به خواندن و شنیدن ندارند، باید در کنار این مسئله به چاره ای جدی تر هم اندیشید.
روز عفاف و حجاب تنها برای یاد آوری کردن کشف حجاب رضاخانی نیست، زیرا که واقعه ی کشف حجاب در جامعه ی امروز ما هر روز پررنگ تر از روز قبل خود نمایی می کند.
الان هم که سریال کلاه پهلوی بر خلاف آن چه که باید باشد، به شیوه ای ننگین تر از زمان رضاخان، در حال گسترش بی حجابی در جامعه است، غافل از این که نمایش تاریخ، نباید به قیمت تکرار تاریخ تمام شود.

copy  right:2013/13/01 This is an email link : Send Mail