به توفیق خداوند و عنایت امام زمان عج الله هر بار بخش کوتاهی از زندگی ائمه معصومین خدمتتان ارائه می گردد.

مشخصات امام هادی[ویرایش]

نام آن امام همام، علی است به سال 212 ه.ق در نزدیکی مدینه تولّد یافت و در 41 سالگی به شهادت رسید.
پدر ارجمندش، امام محمد تقی (علیه السلام)، نهمین امام شیعیان است و مادرش سمانه است.
مشهورترین لقب‌های مبارکش، هادی و نقی و کنیه‌اش ابوالحسن ثالث است. ^{[1] [2]}

اخلاقیات امام هادی[ویرایش]

امام دهم (علیه السلام) به پاکی زندگی و بندگی خدا شهره بود.
بیش‏ترین ساعات شب و روز را به عبادت و طاعت می‏گذرانید و از فضیلت‌ها و ویژگی‏های او، علم و حلم و کرم و هیبت و عظمت بود. ^{[3] [4]}
امام هادی (علیه السلام) پیروان خویش را از حسادت و بدزبانی و همنشینی با گمراهان بر حذر می‏داشت. می‏فرمود: «دنیا به سان بازاری است که برخی در آن -برای آخرت خویش- سود می‏برند و برخی زیان می‏کنند.» ^[5]
او با زهد و پارسایی کامل در دنیا می‏زیست و به جذبه‏ها و لذّت‌های مادّی میل نمی‏کرد.
فضیلت‏های امام دهم (علیه السلام) موجب گشت تا شیعیان شیفته او شوند و از آن سو نیز، دشمنان به مدح و ستایش‌اش دهان بگشایند. ^[6]

اثبات امامت امام هادی[ویرایش]

درباره امامت آن حضرت، اخبار و احادیث فراوانی نقل است.
[پیامبر]] اسلام (صلی الله علیه وآله) در روایتی، دهمین وصی خویش را علی بن محمد (علیه السلام) خوانده است. ^[7]
نیز امام نهم (علیه السلام) به صراحت از امامت او سخن گفته است و همچنین در وصیت، پیش از شهادت، آشکار و صریح آن حضرت را جانشین خود خوانده است.
چون امام جواد (علیه السلام) خواست وصیت کند، امام هادی (علیه السلام) کودک بود. از این رو، عبداللَّه بن مساور از سوی امام جواد (علیه السلام) مأمور شد برخی امور اجرائی شیعیان را بر عهده گیرد تا هنگامی که ایشان به بلوغ رسد. برخی کسان مانند احمد بن ابوخالد و حسن بن محمد- مشهور به جوّانی- و نصیر خادم بر این وصیت گواه بودند. ^[8]
افزون بر آنکه نصوص معتبر بر امامت امام هادی (علیه السلام) شهادت می‏دهند، برجستگی و ویژگی‏های شخصی آن حضرت نیز دلیلی روشن بر این حقیقت است.
آن امام همام (علیه السلام) در علم و عمل، از همه مردمان روزگار خویش برتر بود و هیچ خطا و گناه و نسیانی از او ندیدند و دعایش با استجابت قرین بود و معجزه‌ها و کرامت‌ها به ظهور رسانید.

 پانویس